مدت زمان مطالعه : 3 دقیقه

بیوگرافی کنوسک متسوشیتا – کمپانی پاناسونیک

موفقیت کنوسک متسوشیتا (۱۹۷۹-۱۸۹۴) ناشی از چیزی نبود جز ایده بسیار ساده ساخت یک دو شاخه الکتریکی، کاری که منجر به توسعه و پیشرفت امپراتوری تجارت او در جهان شد.
به عنوان مدیر و صاحب کارخانه پاناسونیک و دیگر کارخانه‌های سودده در دنیا، متسوشیتا موفق به ایجاد دارایی به ارزش سه میلیارد دلار شد.

از آنجا که نام متسوشیتا به طور شاخص در محصولات او به کار نرفت، او هیچ وقت همچون سم والتون “مؤسس فروشگاه‌های زنجیره و سم والتون سم والتون سم والتون سم والتون سم والتون”، هنری فورد “مؤسس شرکت خودروسازی فورد” یا هوندا “مؤسس شرکت خودروسازی هوندا” یا دیگر غول‌های سرمایه داری که از نام خود در محصولاتشان استفاده می‌کنند معروف نشد. با این حال شرکت متسوشیتا با نام تجاری متسوشیتا الکتریکی اینداستریال درآمد بیشتری را نسبت به دیگر رقبا، در طول عمر خود حاصل کرد.

اگرچه متسوشیتا بیرون از سرزمین مادری خود یعنی ژاپن شناخته نمی‌شد اما درآمد او از ۶۳ میلیارد دلار در سال فراتر رفت.

شروع خاضعانه

در زندگینامه کنوسک متسوشیتا آمده است که : متسوشیتا در ۲۷ نوامبر ۱۸۹۴ در شرایطی سخت و فقیرانه، در روستای واسای ژاپن متولد شد.

متسوشیتا کودکی و نوجوانی سختی و دشواری داشت و بعد از آن یک بزرگسال رنجور با آینده‌ای نامعلوم شد.

دقیقاً هنگامی که هر فردی برای موفقیت به آموزش خوب، شخصیت کاریزماتیک و سرمایه نیاز دارد، متسوشیتا باید برای ادامه زندگی خود می‌جنگید.

وی که کوچک‌ترین فرزند خانواده ۱۰ نفره خود بود، پدری داشت که کل سرمایه خانواده را در قمار باخته بود.

همین مسائل سبب شد متسوشیتا در سن ۹ سالگی در مغازه دوچرخه سازی مشغول به کار شود تا خرج خانواده را تأمین کند.
یکی از خصیصه‌هایی که متسوشیتا در طول دوران کاری خود همیشه دنبال می‌کرد، ریسک پذیری بود.

او با ترک شغل دوچرخه سازی و پیوستن به کارخانه ساخت تجهیزات الکترونیک موسوم به اوساکالایت، ریسک بزرگی انجام داد؛ چرا که متسوشیتا در شغل دوچرخه سازی آنقدر خبره شده بود که به عنوان بازرس شناخته می‌شد، یک شغل محترمانه که شاید هرکس دیگری تا بازنشستگی به آن می‌چسبید

. او به این مسئله اندیشیده بود اما ریسک آن را پذیرفت.

با این حال متسوشیتا در کارخانه الکترونیک نیز موفق بود و توانست یک دو شاخه الکتریکی اختراع کند که در زمان خود بهترین بود. او ابداع خود را به رئیسش نشان داد، هر چند که او اصلاً تحت تأثیر قرار نگرفت.

متسوشیتا هیچ پول و تجربه تجارتی نداشت اما انگیزه و آرزوهای بزرگ در سر می‌پروراند.

بنابراین در سال ۱۹۱۷ او تصمیم می‌گیرد که خودش این دو شاخه را تولید کند.

بنابراین با کمک همسر و سه دستیار مشتاقش، تجارت خود را آغاز نمود.

این پنج نفر تحصیلاتی بالاتر از دبیرستان یا تجربه‌ای در تولید دو شاخه الکتریکی نداشتند اما همگی آرزوهای بزرگ در شر داشتند.

آن‌ها کارشان را در یک ملک استیجاری، تنها با ۲ اتاق آغاز کردند. ۲۴ ساعت شبانه روز و ۷ روز هفته کار می‌کردند

پس از چندین ماه کار سخت و طاقت فرسا و بدون ذره‌ای درآمد، گروهشان چندین نمونه از محصول جدید را تکمیل کردند.

فروشگاه‌ها عموماً از قبول محصول جدید آنها سر باز زدند؛ هر چند که آنها محصول متسوشیتا را قابل قبول می‌دانستند و ابداع او را تحسین می‌کردند اما مدعی بودند که تعداد کم محصولشان نمی‌تواند تجاری شود و او باید تعداد بالایی از محصول را به تولید برساند تا بتواند توجه‌ها را به کارخانه خود جلب کند.

اما متسوشیتا تسلیم نشد و به کار خود ادامه داد تا کم کم مردم به خرید محصولش علاقه مند شدند؛ چرا که محصول او به لحاظ کیفیت، بهتر و به لحاظ هزینه‌ای ۵۰ درصد ارزان‌تر بود.

متسوشیتا تجارت خود را با بستن قراردادهای متنوع برای تولید محصولات جدید به روز نگهداشت، در سال ۱۹۲۲، کارخانه متسوشیتا هر ماه یک محصول جدید معرفی می‌نمود. او همچنین به طور دائم استراتژی‌های تجاری خود را توسعه می‌داد تا بتواند فاصله خود را از سایر رقبا حفظ کند.

وی پس از مدتها تجربه به این نتیجه رسید که هر محصول جدید باید ۳۰ % از محصول قبلی بهتر و ۳۰ % ارزان‌تر باشد تا بتواند در بازار رقابتی شانسی داشته باشد.
با پیگیری کردن این سیاست، متسوشیتا موفق شد محصولات بیشتری بفروش برساند و در بازار شناخته شود.

او همچنین پس از اجرای برنامه خدمات فروش، در این مسئله پیشگام شد.

طراحی لامپ دوچرخه

لامپ‌های دوچرخه وسیله‌ای که بسیار در ژاپن مورد نیاز افراد بود تا قبل از متسوشیتا سابقه بدی در این کشور داشت و این لامپ‌ها معمولاً کار نمی‌کردند.

متسوشیتا متوجه شد که یک لامپ بهبود یافته برای میلیون‌ها دوچرخه مورد استفاده در کشور، می‌تواند به یک محصول پرکاربرد تبدیل شود.

بنابراین وب یک محصول بهینه تولید کرد. هر چند که این محصول موسوم به “لامپ قشنگی” در ابتدا مورد استقبال واقع نشد اما بعدها در نهایت به یک استاندارد در کل صنعت تبدیل شد که معیار سنجش سایر محصولات قرار می‌گرفت.
چراغ‌های باتری خور متسوشیتا بعدها آن قدر موفق شد که مردم ترجیح می‌دادند لامپ‌های سنتی کروسین خود را جمع کرده و لامپ‌های او را در خانه خود مورد استفاده قرار دهند. بدین ترتیب شرکت متسوشیتا الکتریک در مسیر تبدیل شدن به غول صنعت قرار گرفت

در سال ۱۹۲۳ لامپ‌های قشنگی، الگوی هیتر برقی، میز برق الکتریک و نوع جدیدی از ترموستات‌ها قرار گرفت.

اولین رادیوی متسوشیتا، در سال ۱۹۳۱ معرفی گردید و برای همین محصول، اولین جایزه رقابت رادیویی برادکستینگ استیشن توکیو را از آن خود نمود

پس از آن ابداعات دیگری همچنین پنکه‌های برقی و موتورهای الکتریکی  نیز محصول خلاقیت متسوشیتا بود.

مرد روزهای سخت

شرایط همیشه برای پیشرفت متسوشیتا فراهم نبود؛ هر چند که در نهایت کولرها، تلویزیون‌های رنگی، یخچال‌ها، ماشین‌های لباسشویی و تجهیزات صوتی اختراع شدند اما شکست‌هایی هم در این راه اتفاق افتاد.

هم زمان با بحران مالی دهه ۱۹۳۰، متسوشیتا متوجه کاهش فاجعه بار فروش کارخانه خود شد؛ اما برخلاف سایر کارخانه‌ها و واحدهای صنعتی او اقدام به اخراج نیروی کار خود نکرد؛ چرا که او آنها را جزیی از خانواده خود می‌دانست.

به جای اخراج، او کارگران خود را به واحدهای فروش ارجاع داد و برنامه زمانی تولید کارخانه را کاهش داد.

با این وجود انبارهای کارخانه همچنان پر از تولیدات فروخته نشده بود.
با وجود آن که مدیران اصرار داشتند متسوشیتا نیروهای خود را کاهش داده و دستگاه‌های تولیدی را خاموش نگهدارد تا از بحران مالی عبور کنند، او بر عقیده خود پایدار ماند؛ ساعت کاری کارخانه را به نصف کاهش داد و با این حال دستمزد کارکنان را تغییر نداد.

او همچنین از کارکنان خواست تا برای فروش تولیدات انبار شده کمک کنند و آنها هم دست یاری برای او دراز کردند.

با وجود آن که دیگر شرکت‌ها در دوران بحران اقتصادی دچار مشکلات جدی و ورشکستگی شدند متسوشیتا الکتریک به کار خود ادامه داد.

در سال ۱۹۵۲ اولین تلویزیون‌های سیاه و سفید از سوی این شرکت به مشتریان عرضه شد.

در سال ۱۹۵۹ متسوشیتا علاوه بر تأسیس شرکت کیوشو متسوشیتا الکتریک، شرکت اوساکا پریسیژن ماچینری و گروه صنعتی ارتباطات متسوشیتا، موفق به ثبت کمپانی ماتسوشیتا الکترونیک آمریکا شد.

اولین نمونه تلویزیون رنگی این کمپانی در سال ۱۹۶۰ تولید شد و در سراسر دنیا با نام‌هایی همچون ناسیونال و پاناسونیک عرضه شد.

فلسفه مدیریت پدری

زمانی که متسوشیتا کار خود را با چند نمونه دو شاخه الکتریکی آغاز نمود، کمتر کسی حدس می‌زد که این شرکت بتواند به چنین موفقیت بزرگی دست پیدا کند. متسوشیتا باور داشت که یک شرکت باید در کنار سهامداران، برای جامعه نیز ثروت ایجاد کند و باید همیشه برای حذف فقر از جامعه تلاش کند.

فلسفه تجاری متسوشیتا منجر به ایجاد سنت “مدیریت پدری” در ژاپن گردید.

سنتی که کارکنان را عضو خانواده کارخانه می‌دانست و کار مادام العمری را برای آنها به ارمغان می‌آورد، بدون ترس اخراج شدن.

بیرون از کارخانه متسوشیتا، بر روی یک کتیبه بزرگ، نکات کلیدی و عقاید مدیریتی خالق این شرکت این گونه حک شده است: «به عنوان صنعتگر این مملکت، خود را موظف به وقف زندگی در راه پیشرفت و توسعه جامعه و رفاه مردم از طریق فعالیت‌های اقتصادی می دانیم و در همین حال برای بهبود کیفیت زندگی در دنیا نیز تلاش می‌کنیم.»

یکی از جملات ماندگار تجاری متسوشیتا این بود که “اگر ما نتوانیم سودی ایجاد کنیم در جنایت علیه جامعه شریک بوده‌ایم.

ما سرمایه جامعه را در اختیار داریم. ما نیروی انسانی جامعه را در اختیار داریم.

ما مواد اولیه جامعه را در اختیار داریم، اگر سود خوبی ایجاد نکنیم، ما منابع ارزشمند را که می‌توانست در جای دیگر به کار گرفته شود از بین برده‌ایم.”

با این وجود شرکت متسوشیتا همیشه سودده بوده است.

وقتی یک آمریکایی بین خرید دوربین‌های فیلمبرداری با برندهای RCA، GE، Montgomery Ward، Magnavox، Syulvania Quasar و Panasonic شک می‌کند، شاید هیچ وقت نداند که این مدل‌ها همه در شرکت‌های تحت اختیار متسوشیتا تولید شده‌اند.

کنوسوک متسوشیتا در سن ۹۴ سالگی، زمانی که بر مسند امپراتوری خود تکیه زده بود، دار فانی را وداع گفت.

پایگاه جامع اطلاعات بیمه(اینشورنس اینفو)